rzeźba dźwiękowa
kurator: Matthias Böttger
współpraca akustyczna: Ralf Meinz
Instytut Polski w Berlinie, czerwiec 2015

Założeniem realizacji było użycie języka muzycznego do opisu architektury. Fałszująca architektura to interpretacja konceptu Junkspace [przestrzeń śmieciowa] Rema Koolhaasa. Opisuje on bezszwową architekturę, który rozlewa się po naszych miastach i buduje je. Proces wypełniania każdej przestrzeni prowizorycznymi strukturami to efekt uboczny modernizacji, który dezorientuje i zjada pejzaż.

Tu Junkspace to nie tylko substancja materialna architektury, ale także audialna, a teoria amerykańskiego badacza przełożona zostaje na doświadczenie akustyczne. Pojawia się w przestrzeni w procesie nakładania na siebie dwóch linii melodycznych: śpiewu ptaka i śpiewu artystki. Zagłuszane organizmy starały się śpiewać głośniej, przez co obie wypowiedzi traciły swoją linię melodyczną, stawały się niezrozumiałe i traciły swoją funkcję komunikatu.

Proces dostrajania obu wypowiedzi zostaje zwizualizowany, a instalacja pokazuje testowe wydruki, które pomagają poprawnie ustawić koordynaty systemu w drukarkach 3D. Te abstrakcyjne wzory są notacją osi określającą pozycje w przestrzeni i strojącą obiekty i ich otoczenie.

Architektura rozumiana jest tutaj jako zestrojenie, a fałsz architektury odbija utratę łatwości komunikowania we współczesnym świecie.