Where does any miracle start?
Where does any miracle start?, Paryż, 7.11.2022 – 30.04.2023
kuratorka: Marta Ponsa
Where Does Any Miracle Start, prezentowana obecnie w Jeu de Paume w Paryżu, to akustyczna, architektoniczna i performatywna praca składająca się z kilku elementów. Manifestując zainteresowanie Krakowiak-Bałki akustyką architektury na jej przecięciu z żywymi organizmami, zamienia ona budynek w instrument muzyczny, aby nawiązać wnikliwą relację z otoczeniem.
Projekt ten proponuje uwidocznienie obecności prawdopodobnie najbardziej zapomnianych mieszkańców Jardin de Tuileries – owadów. Artysta zarejestrował dźwięki i wibracje, którymi się porozumiewają, często o częstotliwościach niesłyszalnych dla ludzkiego ucha, i doprowadził do ich dialogu z głosami imitujących je śpiewaków sopranowych. Ta instalacja dźwiękowa, pomyślana jako hołd dla odporności tych małych zwierząt, przekracza ściany zabytkowego budynku, tworząc wspólnotę z otaczającym ją środowiskiem.
W fazie przygotowawczej odgłosy owadów w parku wokół Jeu de Paume zostały zarejestrowane za pomocą czujników sejsmicznych, co ujawniło częstotliwości niesłyszalne dla ludzi i posłużyło do stworzenia transkrypcji. Owady stały się w ten sposób bohaterami, których ukryte życie zostało przeniesione do wnętrza i wzmocnione, aby każdy mógł je usłyszeć.
Artystę zainspirowała analogia między ruchem piłki, odbijającej się od ścian palmiarni, a ruchem dźwięku odbijającego się od dowolnej powierzchni. Wielodźwiękowa rzeźba akustyczna została zapętlona w sali Jeu de Paume, poprzez wykonany na zamówienie mobilny głośnik, emitujący wiązkę dźwięku o wysokiej częstotliwości oraz pięć głośników transduktorowych, grających na szklanych ścianach.
Odgłosy owadów rezonują przez całą instalację dźwiękową. Pozwala ona na projektowanie ruchu dźwięku odbijającego się od ścian i okien, przywodząc na myśl trajektorię owada, ale także piłki w grze jeu de paume. Tworzy to powiązanie pomiędzy naturalnymi i kulturowymi kontekstami dźwięku i ruchu. Kluczowe znaczenie mają tu szklane okna – interfejs między środowiskiem kulturowym wnętrza a otoczeniem naturalnym. Stają się one ekranem, który przekształca budynek w gigantyczny wzmacniacz i system odsłuchowy.
Interfejs ten jest dalej eksplorowany podczas koncertów na żywo, w których śpiewacy operowi wykonują partyturę w oparciu o transkrybowane dźwięki owadów. Stojąc na zewnątrz budynku, śpiewają przez szyby do publiczności wewnątrz, ucieleśniając w ten sposób rezonans i wzajemne oddziaływanie między zewnętrzem i wnętrzem – naturą i kulturą.
Praca jest dostępna w Internecie dzięki modelom akustycznym i symulacjom tego, jak budynek brzmiał w różnych momentach w przeszłości, aż do XVI wieku. Ten oparty na badaniach element rzuca światło na akustyczną historię pawilonu, a jednocześnie służy jako środowisko dla koncertu online z udziałem zaproszonych śpiewaków.
Projekt jest współorganizowany przez Instytut Adama Mickiewicza.
