rysunek
kuratorka: Magdalena Moskalewicz
Post MoMA, Nowy Jork, wrzesień 2013
praca znajduje się w kolekcji Museum of Modern Art w Nowym Jorku

Praca powstała w odpowiedzi na zaproszenie wystosowane przez zespół redakcyjny Post i dotyczyła Sogetsu Art Center – budynku, dla którego John Cage zakomponował swoją legendarną ciszę – utwór 4’33” (jak powiedział sam Cage, Układanie kwiatów odbywa się w ciszy). Realizacja jest rysunkiem o wymiarach 7722x2100mm złożonym z 26×10 kartek A4, całością przypominającym rysunki techniczne. Przedstawia duszę schodów, czyli pustą, centralną przestrzeń utworzoną poprzez mijające się długości biegów schodów w całości założenia.

Nieistniejący już budynek uważanej za najbardziej eksperymentalną w Japonii szkoły układania kwiatów Sogetsu Ikebana był perłą modernistycznej architektury (zaprojektowany przez Kenzo Tange). Składał się z trzech nadziemnych pięter z klasami lekcyjnymi i szkolnymi biurami oraz podziemnej ogromnej części mieszczącej audytorium i salę koncertową, gdzie młodzi Japońscy muzycy łamali dotychczasowe reguły kompozycji.

Realizacja wychodziła od badania napięcie pomiędzy tymi dwiema przestrzeniami. Artystkę interesowało to, w jaki sposób bezszelestna strefa naziemna, gdzie kobiety z klas wyższych (pierwotnie to one mogły zajmować się ikebaną) spędzały czas kontemplując formy biologiczne, była zanieczyszczana echem dźwięków produkowanych przez muzyków eksperymentujących poniżej.

Artystka wzięła na warsztat ów kontrast żywiołu dźwięku oraz aurę ciszy i powściągliwości. Na bazie archiwalnych fotografii budynku zaprojektowała dwa modele wizualne. Pierwszy przyjął formę multikolorowej sfery – to wyobrażenie pogłosów – efektu ubocznego koncertów. Kształty rozpraszają się ze sceny, gdzie produkowana była muzyka, i podróżują w tył audytorium odbijając się od ścian, by przeniknąć klatkę schodową. Drugi bezbarwny, konturowy model to bezdźwięczna podróż przez puste przestrzenie, podążanie ścieżkami pogłosów. Wykonując radykalny gest przecięcia przez wszystkie poziomy nałożonych na siebie wizualizacji, artystka pozwoliła tym dwóm przestrzeniom na bezpośrednią interakcję, a tym samym uczyniła z pomieszczeń znajdujących się na wszystkich poziomach budynku komory rezonacyjne symulując wizualnie różnorodność tych dwóch środowisk akustycznych. Ta niema wizualizacja rozchodzenia się dźwięku była podpowiedziana przez samą ikebanę: jej skrupulatną choreografię ruchów rąk, gdzie cisza jest raczej metodą niż brakiem dźwięku.

Prowadzony przy Muzeum Sztuki Nowoczesnej [MoMA] w Nowym Jorku Post („post:notes on modern and contemporary art around the globe”) działa online i jest globalną platformą zajmującą się studiami nad sztuką eksperymentalną XX i XXI wieku. To połączenie dziennika, archiwum, przestrzeni wystawienniczej i forum używające zalet wolnego od hierarchii środowiska internetowego. Post to miejsce otwarte na ekspertów i artystów z całego świata, którzy na jego łamach dzielą się swoimi badaniami, wiedzą, koncepcjami i krytycznymi opiniami.